Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον (αγγλικά: The Curious Case of Benjamin Button) είναι αμερικανική αισθηματική,δραματική ταινία φαντασίας, παραγωγής 2008 σε σκηνοθεσία του Ντέιβιντ Φίντσερ.
Το σενάριο έγραψαν οι Έρικ Ροθ και Ρόμπιν Σουίκορντ και είναι ελαφρώς βασισμένο στο ομότιτλο διήγημα του Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ, γραμμένο το 1921. Πρωταγωνιστούν ο Μπραντ Πιτ, στο ρόλο ενός άνδρα που γερνάει αντίστροφα και η Κέιτ Μπλάνσετ στο ρόλο της αγαπημένης του καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους των Ηνωμένων Πολιτειών στις 25 Δεκεμβρίου 2008 από την Paramount και τη Warner Bros. Απέσπασε θετικά σχόλια από τους κριτικούς[1] και έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία αποφέροντας 333,9 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.[2] Έλαβε 13 υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του Μπραντ Πιτ και Β' Γυναικείου Ρόλου για την Ταράτζι Π. Χένσον.[3] Βραβεύτηκε με τρία χρυσά αγαλματίδια, στις κατηγορίεςΜακιγιάζ, Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης και Οπτικών Εφέ.[4]
Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2005, η Ντέιζι, μια ηλικιωμένη γυναίκα, είναι στο νεκροκρέβατό της, σε ένα νοσοκομείο της Νέας Ορλεάνης. Η Ντέιζι ζητά από την κόρη της, Καρολάιν να διαβάσει δυνατά το ημερολόγιο του Μπέντζαμιν Μπάτον. Ξεκινά με ένα εισαγωγικό σημείωμα στις 4 Απριλίου 1985.
Το 1918, ο κύριος Γκατό, ένας τυφλός ρολογοποιός από τη Νέα Ορλεάνη, χάνει το γιο του στο πεδίο της μάχης της Γαλλίας κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Για να ξεχάσει τη θλίψη του, φτιάχνει ένα μεγάλο ρολόι για τη Νέα Ορλεάνη στο σταθμό των τρένων αλλά το φτιάχνει να λειτουργεί αντίστροφα. Όταν τον ρώτησαν γιατί, ο Γκατό Gateau δηλώνει ότι ίσως ο χρόνος αντιστραφεί και οι άνδρες που σκοτώθηκαν στον πόλεμο, συμπεριλαμβανομένου και του γιου του, να μπορέσουν να γυρίσουν πίσω στα σπίτια τους.
Το βράδυ της 11ης Νοεμβρίου 1918, ένα αγόρι γεννιέται με τις ασθένειες και τη φυσική εμφάνιση ενός πολύ ηλικιωμένου άνδρα. Η μητέρα του μωρού πεθαίνει λίγο μετά τη γέννα και ο πατέρας, ο Τόμας Μπάτον, εγκαταλείπει το βρέφος στη βεράντα ενός οίκου ευγηρίας. Η Κουίνι και ο κύριος "Τίζι" Γουέδερς, που εργάζονται στο γηροκομείο, βρίσκουν το μωρό και η Κουίνι αποφασίζει να μεγαλώσει το μωρό σαν να είναι δικό της. Το 1925, η Κουίνι και ο εφτάχρονος Μπέντζαμιν πηγαίνουν στην εκκλησία. Ο Μπέντζαμιν όμως μοιάζει σαν 77χρονος άνδρας. Ενώ μαθαίνει να περπατά, ο Μπέντζαμιν ανακηρύσσει εκείνη τη στιγμή ένα θαύμα, όπως γράφει στο ημερολόγιό του, ο ιερέας παθαίνει μια ξαφνική και μοιραία καρδιακή προσβολή.
Τον Νοέμβριο του 1930, ο δωδεκάχρονος Μπέντζαμιν, έχοντας ανταλλάξει την αναπηρική του καρέκλα για πατερίτσες, γίνεται φίλος με την εξάχρονη Ντέιζι, της οποίας η γιαγιά ζει στο γηροκομείο. Καθώς το σώμα του Μπέντζαμιν μεγαλώνοντας γίνεται όλο και νεότερο, πιάνει δουλειά σε ένα ρυμουλκό. Ο Μπέντζαμιν γνωρίζεται με τον Τόμας Μπάτον, ο οποίος δεν του αποκαλύπτει ότι είναι ο πατέρας του. Το 1936, ο Μπέντζαμιν φεύγει από τη Νέα Ορλεάνη με το ρυμουλκό. Καταλήγει στο Μουρμάνσκ, όπου διατηρεί παράνομη σχέση με την Ελίζαμπεθ Άμποτ, σύζυγο του Βρετανού Υπουργού Εμπορίου.
Το 1941, ενώ το πλήρωμα του ρυμουλκό είναι ακόμα στη Ρωσία, η Ιαπωνία επιτίθεται στις ΗΠΑ στο Περλ Χάρμπορ, ωθώντας την Αμερική στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο καπετάνιος, ο Μάικ διαθέτει εθελοντικά το σκάφος του στην υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών. Κατά τη διάρκεια μιας περιπολίας, το ρυμουλκό προσκρούει σε ένα βυθισμένο Αμερικανικό επιβατηγό με εκατοντάδες πτώματα του αμερικανικού στρατού. Ενώ ερευνούν το ναυάγιο, ένα γερμανικό υποβρύχιο βγαίνει στην επιφάνεια. Γνωρίζοντας το καθήκον του, ο Μάικ κατευθύνει το ρυμουλκό με πλήρη ταχύτητα προς το υποβρύχιο ενώ αυτό ανοίγει πυρά, σκοτώνοντας σχεδόν όλο το πλήρωμα, συμπεριλαμβανομένου και του Μάικ. Το ρυμουλκό περνάει πάνω από το υποβρύχιο, με αποτέλεσμα να εκραγεί. Και το ρυμουλκό και το υποβρύχιο βυθίζονται. Την επόμενη μέρα, ο Μπέντζαμιν και άλλο ένα μέλος του πληρώματος διασώζονται από ένα πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ.
Το Μάιο του 1945, ο Μπέντζαμιν επιστρέφει στη Νέα Ορλεάνη και μαθαίνει ότι η 21χρονη Ντέιζι έχει γίνει μια επιτυχημένη χορεύτρια μπαλέτου. Ο Μπέντζαμιν και πάλι πέφτει πάνω στον Τόμας Μπάτον, ο οποίος βρίσκεται σε τελικό στάδιο ασθένειας, και του αποκαλύπτει ότι αυτός είναι ο πατέρας του. Στη διαθήκη του, ο Τόμας αφήνει όλα τα υπάρχοντά του στον Μπέντζαμιν. Η καριέρα της Ντέιζι στο χορό τελειώνει στο Παρίσι το 1957, όταν τη χτυπάει ένα ταξί και σπάει το πόδι της. Όταν την επισκέπτεται ο Μπέντζαμιν, η Ντέιζι μένει έκπληκτη με τη νεανική του εμφάνιση αλλά είναι απογοητευμένη με τον τραυματισμό της και του λέει να μείνει έξω από τη ζωή της. Το 1962, η Ντέιζι επιστρέφει στη Νέα Ορλεάνη και ξαναβρίσκεται με τον Μπέντζαμιν. Αφού τώρα οι ηλικίες τους είναι συμβατές, ερωτεύονται και αποφασίζουν να μείνουν μαζί.
Η Ντέιζι γεννά ένα κοριτσάκι, την Καρολάιν το 1968, με τον Μπέντζαμιν να είναι 49 ετών. Θεωρώντας ότι δεν μπορεί να είναι ένας σωστός πατέρας για την κόρη, λόγω της αντίστροφης γήρανσής του, ο Μπέντζαμιν πουλάει όλα του τα υπάρχονται και αφήνει τα χρήματα στη Ντέιζι και την Καρολάιν. Αυτός αρχίζει να ταξιδεύει ανά τον κόσμο το 1970 (όπως αναγράφεται σε μία από τις καρτ-ποστάλ της Καρολάιν), σε ηλικία 50 ετών αλλά εξωτερικά να φαίνεται ως 30άρης. Ο Μπέντζαμιν σταματά να ταξιδεύει το 1981 στην ηλικία των 63. Πηγαίνει στη Ντέιζι με την εμφάνιση ενός 21χρονου αγοριού την ίδια χρονιά. Η Ντέιζι, παντρεμένη πια, γνωρίζει τον Μπέντζαμιν στο σύζυγό της ως οικογενειακό της φίλο. Η Ντέιζι επισκέπτεται τον Μπέντζαμιν στο ξενοδοχείο του. Παραδέχεται ότι έπραξε σωστά που έφυγε καθώς η ίδια δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει διαφορετικά. Ο Μπέντζαμιν την καληνυχτίζει και βλέπει από το παράθυρο τη Ντέιζι να φεύγει με ένα ταξί.
Το 1991, η χήρα Ντέιζι λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από κοινωνικούς λειτουργούς. Έχουν βρει τον Μπέντζαμιν, τώρα περίπου 11 ετών. Όταν φτάνει, της εξηγούν ότι ζούσε σε ένα ερειπωμένο κτίριο και πρόσφατα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε κακή κατάσταση της υγείας του. Επικοινώνησαν μαζί της επειδή βρήκαν το όνομά της στο ημερολόγιό του. Οι κοινωνικοί λειτουργοί σαστισμένοι, της λένε επίσης ότι παρουσιάζει τα πρώτα σημάδια της άνοιας. Η Ντέιζι μετακομίζει στο γηροκομείο όπου ο Μπέντζαμιν μεγάλωσε και αναλαμβάνει τη φροντίδα του καθώς αυτός γίνεται όλο και νεότερος μέχρι που γίνεται βρέφος για μια ακόμη φορά. Η Ντέιζι λέει στην Καρολάιν, ότι το 2002 το ρολόι του Γκατό μεταφέρθηκε στην αποθήκη και αντικαστάθηκε από ένα καινούριο ψηφιακό. Το 2003, ο Μπέντζαμιν πεθαίνει στην αγκαλιά της Ντέιζι ενώ θυμάται ποια ήταν. Έχοντας ολοκληρώσει την ιστορία του Μπέντζαμιν, η Ντέιζι πεθαίνει στο νοσοκομείο της Νέας Ορλεάνης καθώς ο Τυφώνας Κατρίνα πλησιάζει. Η σκηνή τελειώνει με το ρολόι του Γκατό στην αποθήκη, να εξακολουθεί να κινείται αντίστροφα και το δωμάτιο στο οποίο βρίσκεται να αρχίζει να πλημμυρίζει.
Ηθοποιοί και Χαρακτήρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μπραντ Πιτ στο ρόλο του Μπέντζαμιν Μπάτον
- Κέιτ Μπλάνσετ στο ρόλο της Ντέιζι Φούλερ
- Ταράτζι Π. Χένσον στο ρόλο της Κουίνι
- Τζούλια Ορμόντ στο ρόλο της Καρολάιν
- Τζέισον Φλέμινγκ στο ρόλο του Τόμας Μπάτον
- Μεχερσαλαλασμπάζ Αλί στο ρόλο του Τίζι Γουέδερες
- Τζάρεντ Χάρις στο ρόλο του Καπετάνιου Μάικ Κλαρκ
- Ελίας Κοτέας στο ρόλο του Κυρίου Γκατό
- Εντ Μέτζγκερ στο ρόλο του Θεόδωρου Ρούζβελτ
- Φίλις Σόμερβιλ στο ρόλο της Γιαγιάς Φούλερ
- Τζος Στιούαρτ στο ρόλο του Πλέζαντ Κέρτις
- Τίλντα Σουίντον στο ρόλο της Ελίζαμπεθ Άμποτ
Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο παραγωγός Ρέι Σταρκ αγόρασε τα κινηματογραφικά δικαιώματα της μικρής ιστορίας The Curious Case of Benjamin Button του Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ τα μέσα της δεκαετίας του 1980 με τη Universal να αναλαμβάνει τη διανομή. Η πρώτη επιλογή για τη σκηνοθεσία ήταν ο Φρανκ Οζ, με τον Μάρτιν Σορτ να αναλαμβάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά ο Οζ δεν μπορούσε να κάνει την ιστορία να λειτουργήσει σωστά. Το πρότζεκτ προτάθηκε το 1991 στον Στίβεν Σπίλμπεργκ με τον Τομ Κρουζ να πρωταγωνιστεί, αλλά ο Σπίλμπεργκ προτίμησε να σκηνοθετήσει τις ταινίες Τζουράσικ Παρκ (Jurassic Park) και Η Λίστα του Σίντλερ (Schindler's List). Ο Σταρκ πούλησε τελικά τα δικαιώματα στους παραγωγούς Κάθλιν Κένεντι και Φρανκ Μάρσαλ, οι οποίοι πήγαν το πρότζεκτ στην Paramount με τη Universal να παραμένει ως συμπαραγωγός. Τον Οκτώβριο του 1998, ο σεναριογράφος Ρόμπιν Σουίκορντ έγραψε ένα σενάριο για το σκηνοθέτη Ρον Χάουαρντ, για ένα πρότζεκτ στο οποίο θα πρωταγωνιστούσε ο Τζον Τραβόλτα.[5] Το Μάιο του 2000, η Paramount προσέλαβε τον Έρικ Ροθ να γράψει το σενάριο. Το στούντιο προσέγγισε το σκηνοθέτη Σπάικ Τζόνζ να αναλάβει το πρότζεκτ.[6] Ο σεναριογράφος Τσάρλι Κάουφμαν είχε επίσης γράψει ένα προσχέδιο.[7] Τον Ιούνιο του 2003, ο σκηνοθέτης Γκάρι Ρος μπήκε σε διαπραγματεύσει να σκηνοθετήσει την ταινία βασισμένη σε ένα καινούριο προσχέδιο που έγραψε ο Έρικ Ροθ αλλά[8] το Μάιο του 2004, ο Ντέιβιντ Φίντσερ αντικατέστησε τον Ρος.[9]
Box οffice[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με προϋπολογισμό 150.000.000 δολάρια[2], η ταινία Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον άνοιξε στην 3η θέση με 26,8 εκατομμυρια δολάρια.[2] Οι συνολικές εισπράξεις στο αμερικανικό box office έφτασαν τα 127,5 εκατομμύρια δολάρια και στον υπόλοιπο κόσμο συγκέντρωσε 206,4 εκατομμύρια δολάρια.[2] Παγκοσμίως απέφερε 333,9 εκατομμύρια δολάρια.[2]
Βραβεία & Υποψηφιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Οργάνωση | Κατηγορία | Υποψήφιος | Αποτέλεσμα |
|---|---|---|---|
| Όσκαρ[4] | Καλύτερη Ταινία | Υποψηφιότητα | |
| Σκηνοθεσία | Ντέιβιντ Φίντσερ | Υποψηφιότητα | |
| Διασκευασμένο Σενάριο | Έρικ Ροθ & Ρόμπιν Σουίκορντ | Υποψηφιότητα | |
| Α' Ανδρικού Ρόλου | Μπραντ Πιτ | Υποψηφιότητα | |
| Β' Γυναικείου Ρόλου | Ταράτζι Π. Χένσον | Υποψηφιότητα | |
| Μουσική | Αλεξάντρ Ντεσπλά | Υποψηφιότητα | |
| Καλλιτεχνική Διεύθυνση | Ντόναλντ Γκράχαμ Μπερτ & Βίκτορ Τζ. Ζόλφο | Νίκη | |
| Κοστούμια | Ζακλιν Γουέστ | Υποψηφιότητα | |
| Φωτογραφία | Κλαούντιο Μιράντα | Υποψηφιότητα | |
| Μοντάζ | Κιρκ Μπάξτερ & Άνγκους Γουόλ | Υποψηφιότητα | |
| Μακιγιάζ | Γκρεγκ Κάνομ | Νίκη | |
| Μοντάζ Ηχητικών Εφέ | Ντέιβιντ Πάρκερ, Μάικλ Σέμανικ, Ρεν Κλάις & Μαρκ Γουεϊνγκάρτεν | Υποψηφιότητα | |
| Οπτικά Εφέ | Έρικ Μπάρμπα, Στιβ Πριγκ, Μπερτ Ντάλτον & Κρεγκ Μπάρον | Νίκη | |
| Χρυσές Σφαίρες[10] | Καλύτερη Ταινία - Δράμα | Υποψηφιότητα | |
| Σκηνοθεσία | Ντέιβιντ Φίντσερ | Υποψηφιότητα | |
| Σενάριο | Έρικ Ροθ & Ρόμπιν Σουίκορντ | Υποψηφιότητα | |
| Α' Ανδρικού Ρόλου - Δράμα | Μπραντ Πιτ | Υποψηφιότητα | |
| Μουσική | Αλεξάντρ Ντεσπλά | Υποψηφιότητα | |
| Screen Actors Guild Awards[11] | Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο | Μπραντ Πιτ | Υποψηφιότητα |
| Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία σε Δευτεραγωνιστικό Ρόλο | Ταράτζι Π. Χένσον | Υποψηφιότητα | |
| Καλύτερη Συνολική Ερμηνεία από Καστ | Υποψηφιότητα | ||
| BAFTA[12] | Καλύτερη Ταινία | Υποψηφιότητα | |
| Σκηνοθεσία | Ντέιβιντ Φίντσερ | Υποψηφιότητα | |
| Διασκευασμένο Σενάριο | Έρικ Ροθ & Ρόμπιν Σουίκορντ | Υποψηφιότητα | |
| Α' Ανδρικού Ρόλου | Μπραντ Πιτ | Υποψηφιότητα | |
| Μουσική | Αλεξάντρ Ντεσπλά | Υποψηφιότητα | |
| Σχεδιασμός Παραγωγής | Ντόναλντ Γκράχαμ Μπερτ & Βίκτορ Τζ. Ζόλφο | Νίκη | |
| Κοστούμια | Ζακλιν Γουέστ | Υποψηφιότητα | |
| Φωτογραφία | Κλαούντιο Μιράντα | Υποψηφιότητα | |
| Μοντάζ | Κιρκ Μπάξτερ & Άνγκους Γουόλ | Υποψηφιότητα | |
| Μακιγιάζ & Κομμώσεις | Γκρεγκ Κάνομ, Τζιν Αν Μπλακ & Κολίν Κάλαγκαν | Νίκη | |
| Οπτικά Εφέ | Έρικ Μπάρμπα, Στιβ Πριγκ, Μπερτ Ντάλτον & Κρεγκ Μπάρον | Νίκη |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου