Ο Τζέιμς Κάμερον είχε μια αγάπη για τα ναυάγια και γι' αυτόν ο Τιτανικός ήταν "το Έβερεστ των ναυαγίων."[36][37][38]Βρισκόταν σχεδόν πέρα από το σημείο στη ζωή του όταν αισθάνθηκε ότι μπορούσε να εξετάσει το ενδεχόμενο μιας υποθαλάσσιας αποστολής, αλλά είπε ότι ακόμα είχε "μια διανοητική ανησυχία" να ζήσει τη ζωή που απέρριψε όταν αποφάσισε να σπουδάσει τέχνη αντί για επιστήμη στο κολέγιο. 
Έτσι, όταν γυρίστηκε μια ταινία IMAX με πλάνα από το ναυάγιο, αποφάσισε να ζητήσει χρηματοδότηση από το Χόλυγουντ "για να πληρώσει την υποθαλάσσια αποστολή και να κάνω το ίδιο πράγμα. Δεν ήταν επειδή ήθελα να γυρίσω την ταινία", είπε ο Κάμερον. "Ηθελα να επισκεφτώ το ναυάγιο."[36]
Ο Κάμερον έγραψε ένα προσχέδιο για μια ταινία με θέμα τον "Τιτανικό".[39] Συναντήθηκε με τα στελέχη της 20th Century Fox και τους είπε την ιδέα του παρομοιάζοντάς την σαν Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα πάνω στον Τιτανικό.[37][38]Υπήρξε μια έντονη παύση και ο Κάμερον τους είπε, "Επίσης, φίλτατοι, είναι μια ταινία εποχής και θα κοστίσει 150.000.000 δολάρια και δεν θα υπάρξει νούμερο 2... Ήταν κάπως, 'Οκ - ένα τριώρο επικό ρομάντζο; Σίγουρα, αυτό ακριβώς θέλουμε. Υπάρχει μήπως λίγο από Εξολοθρευτή μέσα σε αυτό;' Είπα, 'Όχι, όχι, όχι. Δεν είναι έτσι'."[40] Το στούντιο δεν ήταν σίγουρο για την εμπορική επιτυχία του πρότζεκτ, ωστόσο, έδωσε το πράσινο φως στον Κάμερον, ελπίζοντας σε μια μακροχρόνια συνεργασία μαζί του.[40][41][42]
Ο Κάμερον έπεισε τη Fox να προωθήσει την ταινία βασισμένη στη δημοσιότητα που παρέχεται από τα γυρίσματα του ίδιου του "Τιτανικού"[39] και οργάνωσε αρκετές καταδύσεις στο ναυάγιο μέσα σε δύο χρόνια.[35] "Η ιδέα μου σε αυτό έπρεπε να είναι πιο λεπτομερής", είπε ο Κάμερον. "Έτσι είπα, 'Κοιτάξτε, πρέπει να κάνουμε το όλο άνοιγμα όπου εξερευνούν τον Τιτανικό και βρίσκουν το διαμάντι, γι' αυτό θα έχουμε όλα αυτά τα πλάνα από το πλοίο." Ο Κάμερον δήλωσε "Τώρα, μπορούμε να το κάνουμε με λεπτομερή μοντέλα και με πλάνα ελέγχου κίνησης και γραφικά υπολογιστών και όλα αυτά, τα οποία θα κοστίσουν χ λεφτά - ή θα ξοδέψουμε χ λεφτά συν 30% και πραγματικά να το γυρίσουμε στο αληθινό βυθισμένο πλοίο."[37] Το συνεργείο γύρισε το πραγματικό ναυάγιο στον Ατλαντικό Ωκεανό έντεκα φορές το 1995 και ουσιαστικά ξόδεψαν περισσότερο χρόνο με το πλοίο από ότι οι επιβάτες του. Σε τέτοιο βάθος, με την πίεση του νερού να είναι 6.000 λίβρες ανά τετραγωνική ίντσα, "ένα μικρό λάθος στην κατασκευή του πλοίου θα σήμαινε ακαριαίο θάνατο για όλους τους επιβάτες." Όχι μόνο οι καταδύσεις ήταν υψηλού ρίσκου, αλλά δυσμενείς συνθήκες εμπόδισαν τον Κάμερον να γυρίσει υλικό υψηλής ποιότητας που ήθελε.[41]
Αφού γύρισε τα υποβρύχια πλάνα, ο Κάμερον άρχισε να γράφει το σενάριο.[39] Ήθελε να τιμήσει τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του ναυαγίου και έτσι ξόδεψε έξι μήνες κάνοντας έρευνα για όλο το πλήρωμα και τους επιβάτες του "Τιτανικού".[35] "Διάβασα τα πάντα. Δημιούργησα ένα εξαιρετικά λεπτομερές χρονολόγιο των λίγων ημερών του πλοίου και ένα πολύ λεπτομερές χρονολόγιο της τελευταίας νύχτας του", είπε.[37] "Και δούλεψα βασιζόμενος πάνω σε αυτό για να γράψω το σενάριο και προσέλαβα κάποιους ιστορικούς εμπειρογνώμονες να αναλύσουν ό,τι έγραψα και να το σχολιάσουν, και το προσάρμοσα."[37] Ο Κάμερον έδωσε σχολαστική προσοχή στην λεπτομέρεια, συμπεριλαβανομένης και μιας σκηνής που απεικόνιζε το ρόλο που έπαιξε το πλοίο "Californian" στο χαμό του "Τιτανικού", αν και τελικά η σκηνή κόπηκε στο μοντάζ. Από την αρχή των γυρισμάτων είχαν μια πολύ καθαρή εικόνα του τι συνέβη στο πλοίο εκείνη τη νύχτα. "Είχα μια βιβλιοθήκη που γέμιζε έναν ολόκληρο τοίχο του γραφείου μου με υλικό του "Τιτανικού", επειδή ήθελα να είναι σωστό, ειδικά αν επρόκειτο να κάνουμε καταδύσεις στο πλοίο", είπε. "Αυτό έβαλε τον πήχη υψηλότερα κατά κάποιον τρόπο - ανύψωσε την ταινία κατά μία έννοια. Θέλαμε αυτό να είναι μια οριστική οπτικοποίηση αυτής της στιγμής στην ιστορία, σαν να πήγαινες πίσω στο χρόνο με χρονομηχανές και το γύριζες."[37]Κατεβαίνοντας προς το πραγματικό ναυάγιο, τόσο ο Κάμερον όσο και το συνεργείο ήθελαν "να ανταπεξέλθουν στο επίπεδο της πραγματικότητας... Αλλά υπήρχε ένα άλλο επίπεδο αντίδρασης που προήλθε από το ίδιο το ναυάγιο, το οποίο ήταν ότι δεν επρόκειτο μόνο για μια ιστορία, δεν ήταν απλά ένα δράμα. Ήταν ένα γεγονός που έγινε σε αληθινούς ανθρώπους που πέθαναν. Δουλεύοντας τόσο καιρό στην τοποθεσία του ναυαγίου, λαμβάνεις μια τόσο δυνατή αίσθηση λύπης και αδικίας και το μήνυμα αυτού." Ο Κάμερον επίσης δήλωσε "Νομίζεις, 'Δεν θα υπάρξουν πολλοί δημιουργοί ταινιών που θα επισκεφτούν τον Τιτανικό. Ίσως δεν υπάρξει κανείς άλλος - μπορεί ένας ντοκιμαντερίστας. Εξαιτίας αυτού ένιωσα την ευθύνη να μεταδώσω το συναισθηματικό μήνυμα - να κάνω και αυτό το μέρος σωστά, επίσης."[42]
Ο Κάμερον ένιωθε ότι το ναυάγιο του "Τιτανικού" ήταν σαν μια σπουδαία νουβέλα που συνέβη στην πραγματικότητα, ωστόσο το γεγονός είχε γίνει σαν ένα παραμύθι ηθικής. Η ταινία θα έδινε στο κοινό την εμπειρία να ζεις την ιστορία.[35] Ο κυνηγός θησαυρών Μπροκ Λόβετ αντιπροσώπευε αυτούς που δεν συνδέθηκαν ποτέ με το ανθρώπινο στοιχείο της τραγωδίας[43], ενώ το ρομάντζο του Τζακ και της Ρόουζ θα ήταν το πιο συναρπαστικό μέρος της ιστορίας: όταν η αγάπη τους τελικά καταστρέφεται, το κοινό θα θρηνούσε την απώλειά τους.[35] "Όλες μου οι ταινίες είναι ιστορίες αγάπης", είπε ο Κάμερον, "αλλά στον "Τιτανικό", πέτυχα επιτέλους την ισορροπία. Δεν είναι μια ταινία καταστροφής. Είναι μια ιστορία αγάπης μαζί με ένα εκλεκτικό επίστρωμα αληθινής ιστορίας."[42] Ο Κάμερον πλαισίωσε το ρομάντζο με την ηλικιωμένη Ρόουζ να κάνει τα χρόνια που μεσολάβησαν απτά και οδυνηρά. [35] Για τον Κάμερον, το φινάλε της ταινίας αφήνει ένα αναπάντητο ερώτημα αν η ηλικιωμένη Ρόουζ βλέπει ένα όνειρο ή αν πέθανε στον ύπνο της.[44]
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_(%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1_1997)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου